داریوش فرهنگ با حضور در تاک‌شوی کافه آپارات گفتگویی مفصل را درباره زندگی هنری خود با انجام داده است. او در قسمتی از سخنانش به ماجرای حضور سوسن تسلیمی در اوایل دوران هنری‌اش اشاره می‌کند و بعد هم سراغ رابطه عاطفی و مهاجرتشان می‌رود. سوسن تسلیمی بی‌اغراق از بازیگران قدرنادیده سینمای ایران است که در اوج هنر خود، جبر را بر ترک وطن دید و آخرین حضورش بر پرده سینما نیز شد همان فیلم خاطره‌انگیز «شاید وقتی دیگر» به کارگردانی بهرام بیضایی.
دوران کودکی و نوجوانی
داریوش فرهنگ در خانواده‌ای متوسط در آبادان به‌دنیا آمد. دوران دبستان و دبیرستان را در کرمان گذراند و پس از آن که در دانشگاه پذیرفته شد به تهران رفت. در سال ۱۳۵۲ در رشته کارگردانی تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. او فعالیت در تئاتر را از سال ۱۳۴۵ آغاز کرد و در سال ۱۳۴۷ گروه تئاتر پیاده را بنیان گذاشت.
نخستین فعالیت سینمایی او با بازی در فیلم کوتاه سلندر (واروژ کریم‌مسیحی) در سال ۱۳۵۹ بود. پس از آن با فیلم‌نامه‌نویسی و کارگردانی فیلم ۶۵ دقیقه‌ای رسول پسر ابوالقاسم، فعالیت حرفه‌ای خود را در سینما آغاز کرد. نخستین ساخته تلویزیونی او، مجموعه افسانه سلطان و شبان نام داشت که پخش آن در سال‌های آغازین دهه ۶۰ خورشیدی با استقبال زیادی روبرو شد.
ماجرای آشنایی با سوسن
داریوش فرهنگ به جیرانی می‌گوید که در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران با سوسن آشنا شده. دختری که دو سال بعد از داریوش پا به دانشگاه گذاشته بود و با جثه‌ای کوچک و چشمانی روشن، جلوه‌ای باشکوه را بر روی صحنه به نمایش می‌گذاشت.
تسلیمی تحصیلات خود را در سال ۱۳۵۲ در رشته تئاتر از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران به پایان رساند و با داریوش فرهنگ (بازیگر و کارگردان) ازدواج کرد که این ازدواج پس از مهاجرت به سوئد به جدایی انجامید. او قبل از سینما نیز با گروه «بازیگران شهر»، «تئاتر پیاده» و تئاتر «چهار سو» و کارگردانانی چون آربی اوانسیان، داریوش فرهنگ، هرمز هدایت، مهدی هاشمی، بیژن مفید و بهرام بیضایی همکاری می‌کرد.
آثار مشترک
با خشم به گذشته بنگر (۱۳۴۹)، شهر کوچک ما (۱۳۵۰) و دایره گچی قفقازی (۱۳۵۸) از آثار مشترک داریوش فرهنگ و سوسن تسلیمی در حوزه تئاتر هستند.
طلسم
فیلمی به نویسندگی و کارگردانی داریوش فرهنگ و با آهنگسازی بابک بیات که در سال ۱۳۶۵ ساخته شده و بازیگرانی همچون جمشید مشایخی، سوسن تسلیمی، پرویز پورحسینی و آتیلا پسیانی در آن ایفای نقش کرده‌اند. این فیلم همچنین در ۴ رشته نامزد دریافت سیمرغ بلورین از پنجمین و هشتمین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم فجر بوده‌است.
شاید وقتی دیگر
فیلمی سینمایی ساخته بهرام بیضایی به سالِ ۱۳۶۶ با بازی سوسن تسلیمی و داریوش فرهنگ است، از روی فیلمنامه‌ای به نامِ وقت دیگر، شاید . . . کارِ بیضایی. این فیلم در نظرسنجی منتقدان و نویسندگان ماهنامه سینمایی فیلم به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران انتخاب شده است.
قصه تلخ مهاجرت
دارویش و سوسن در سال ۱۳۶۶ به سوئد مهاجرت کردند اما فرهنگ پس از یک سال دیگر طاقت نیاورد و به میهن بازگشت. اما سوسن ماند و سه سال روی یادگیری زبان سوئدی وقت صرف کرد. اولین فیلمی که در سوئد بازی کرد فیلم «مرز» به کارگردانی رضا پارسا بود. در سال ۱۳۷۰ اولین تئاتر خود در سوئد به نام «مده‌آ» که کارگردانی و نوشتن متن و بازی آن همه به عهدهٔ خود او بود را به روی صحنه برد که این نمایش‌نامه از آثار کلاسیک یونان و اساطیر یونانی اقتباس شده بود و خود با کمک ماسک‌های مختلف آن را بازی کرد. پیش از این کار در تئاتری به نام «آنگرد» بازی کرده بود.
از سال ۱۹۹۹ میلادی تا ۲۰۰۲ میلادی جزو هیئت مدیره مهمترین مرکز تصمیم گیرنده فیلم سوئد، انیستیتوی فیلم سوئد، بود و هم‌اکنون در وزارت فرهنگ سوئد از اعضای هیئت مشاورین تئاتر می‌باشد. همچنین تدریس بازیگری نیز از فعالیت‌های وی در سوئد است. وی نمایشنامه‌های زیادی در سرتاسر سوئد اجرا کرده‌است که اکثر آن‌ها به زبان سوئدی اجرا شده‌اند.
اما نکته جالبی که وجود دارد این است که هر دو معتقد بودند که به درد ازدواج نمی‌خورند. حتی پس از گذر نزدیک به پنجاه سال هنوز که همدیگر را ملاقات می‌کنند و یاد ایام را زنده نگه می‌دارند به آن روزها لبخندی می‌زنند و شاید همین است معجزه‌ای که آن‌ها می‌گویند عشق نیست اما چه کسی می‌داند؛ شاید چیزی فراتر از آن باشد.
